Zonder Da van Ha en Ma van Ha vertrokken. Liefst 900 liter gebunkerd bij wat later een schavuit blijkt te zijn. Althans, de schavuit rekent NLG 1,90 per liter, terwijl het bij de Christenen in Kampen maar NLG 1,78 kost.
Even later liggen we langs een nicht van Ja van Sa. Nou ja, langs het vrachtschip dat zij en haar man ombouwen tot een dansstudio. Met heldenmoed, want met de hand.
Via de Oranjesluizen - en dan onder onder Pampus langs - en de Randmeren varen wij de prachtige Eem op. Links en rechts zien wij weidevogels, zoals kempzwanen en kempkieviten.

Na een prachtige keermanoeuvre te Amersfoort wordt Da van Ha ingegolfd door haar zuster Mi en heur man No, die na een korte bezichtiging resoluut van boord worden gezet. Later moeten ze toch nog een keer terugkomen omdat Da van Ha heur telefoontje in hun wagen heeft laten liggen.

Afgemeerd voor de nacht, aan een dukdalf voor de brug - alwaar 's nachts veel broodbussen overheen blijken te rijden.
's Avonds wordt in het stuurhuis de Hemelvaart geanalyseerd, langs zowel theologische als ruimtevaarttechnische invalshoek.

Ha van Da is door de broodbussen een beetje vroeg wakker, en wil de Anita II alvast langs de andere kant van de dukdalf leggen. Binnen 2 minuten liggen we bijna dwars in de Eem, want... de Eem stroomt! In elk geval zijn we lekker vroeg op pad, want we moeten vandaag vele aanstekers* ver.

In de Harderwijkse Lelyhaven afgemeerd, wegens boodschappen alarmfase II: low on beer) en het aan boord komen van Ma van Ha. Zij wordt ingepeugoot door het jonge bruidspaar Yu en Wo, die van achteren een Ooijevaar is. Naamgrappen zijn altijd flauw, dus stellen we hem voor dat we vanavond kikkerbilletjes eten en dat hij gerust een stukje naast de boot mag meelopen. Yu en Wo maken trouwens een mean fruit salad.

Afgemeerd, na meesterlijke keermanoeuvre door Ja van Sa. Des avonds komen Ba en El op bezoek, die een forse fles heuse champoepel hebben ingeporsched. Er wordt nog een stukje gevaren, en wij menen te mogen concluderen dat het oordeel van nautisch routinier Ba gunstig is. Sterker El van Ba wil eigenlijk zelf wel een Anita II, want dan ziet ze eens wat anders dan zeewater.
In Elburg is dan al uitgebreid gepassagierd, en een bezoek aan touwslager gebracht. Deze geeft een proefstukje kabelaring mee, dat wordt opgehangen en besproken. Discussie nog lang niet gesloten.

Na het inslaan van water en brood wordt - naar de zin van Ha van Da - veel te laat uitgevaren. Eenmaal varend wordt het *NAMS (Nautisch Aansteker Maat Systeem) geperfectioneerd. Eén aansteker blijkt precies 4 kilometer te zijn, zijnde gemiddeld 20 minuten varen. De afstand Elburg-Kampen is dus 7 aanstekers.

We verkennen het begin van de IJssel, waar wij ooit nog eens echt gaan varen (en dan via de grote rivieren terug).
Bij een marktkraam waar Jezus wordt aangprezen, nemen we roerend afscheid van Ja en Sa, die zaterdagavond een bruiloft hebben. Zodra ze weg zijn, gaat het mis. Er worden scholletjes geproviandeerd die later door een Wonderbaarlijke Visverandering scharrig blijken. Dus zo christelijk zijn ze daar in Kampen ook niet.

Terwijl Da en Ma slapen, sturen Ha en Ha de AnitaII het Ketelmeer op, boven het IJsseloog langs. Het IJsseloog is een onmetelijk groot slipdepot. Wij wisten wel dat de nadering van slip niet zonder risico's is, maar - NIET BETREDEN, LEVENSGEVAAR - lijkt ons overdreven.

Afgemeerd in Jachthaven Lelystad, waar men veel mensen in zeiljacks ziet. De scharrige schollen worden gebakken, en om de smaak weg te krijgen nemen we een luxe toetje tussen de zeiljacks in de jachthavenkantine. 's Avonds hebben we nog een goed gesprek over de verbouwing van de achterhut.

Uitgevaren voor een lange tocht over het Markermeer. Koers 240°. Die blijkt lastig te houden op de Anita II. We zwerven tussen 225° en 255°, maar de Anita zelf houdt zich meesterlijk. Ook dwars op de golven, wat we niet al te lang mogen proberen want dan krijgen Da en Ma last van hun puntje appeltaart.

Nadat Ha van Ma z'n vuurdoop achteruit inparkeren redelijk goed heeft volbracht (volgende keer ietsje dwarser voor de box gaan liggen) wordt er genadeloos opgeruimd. Schoongemaakt is er die morgen al, en we laten onze Anita II in smetteloze staat achter. Als we op de steiger nog even omkijken, krijgen we meteen weer zin.
Nee, geen weerzin, maar echte onversneden VaarLust. Dat wordt pas juli. Wat moeten we in godsnaam tot die tijd?