Het Begin van Alles - 3 maart 2001

De hele "beoogde" bemanning en -vrouwing was aanwezig voor een eerste inspectie.
Wegens snotkop slechts een beknopt verslag. Het was koud, het was leuk, en vooral, het is bijna rond. Chris, huidige eigenaar, is geslaagd voor het examen "Dagtanks, Lister met Groef, Rode Diesel, Lijnolie en het Waarom van Beton", afgenomen door rijksgecommitteerde Jan.
Bij nabespreking kwamen volgende punten ter halfronde tafel:
- Anita II is een lekker ding
- mits er gerookt mag worden aan boord
- mits er een dekwaspomp komt
- mits er nog veel meer spulletjes komen
- Hutindeling van voor naar achter: JaSa, HaDa, HaMa
- Er moet achter een hutje met bed gebouwd worden
- Grote structurele ingrepen na eerste vaarseizoen

Zo waren er nog tal van interessante observaties en suggesties, maar die zijn in snot gesmoord. De voorlopige planning is:

5 maart 2001 - avond
De gehele planning moet nu al worden bijgesteld wegens een verjaardag... en dat noemt zich pikbroek. Is inmiddels gebeurd.

5 maart 2001 - middag
Paniek!!! Sluitingsdatum voor het inschrijven op de gevreesde examens van de Vaarbewijzen is inmiddels verstreken. Na een telefoontje blijkt dit een foutje op http://www.knmc.nl. Inschrijfformulier is nu onderweg, zegt de KNMC.

11 maart 2001- weekbericht
Ineens ontstaat er onrust over de kruiphoogte van de Anita II. Even voor de niet nautistici: met kruiphoogte bedoelen we de hoogte van het schip, belangrijk om te weten of we onder vaste bruggen door kunnen. Vooral de Franse Kanalen - reisdoel voor 2002 - baren Ha van Da zorgen. Dus worden er mailtjes gestuurd aan de leuke Picaro en de Hylke, die daar alles van weten. En die wetenschap willen ze graag delen, blijkt al snel.

De Hylke schrijft terug: "Hallo Hans, ... en de mijne is 16 meter lang zie je wel eens op een vrachtwagen staan ;-)) Ben even naar de foto's wezen kijken en dat ziet er niet mis uit. Veel ruimte denk ik zo. Hoogte mag maximaal 3,50m zijn, liever een handbreedte minder. Denk aan tunnels, die zijn rond van boven en brede stuurhuizen blijven daar nog wel eens achter hangen. Diepte is in jouw geval belangrijk. Niet dieper dan 1m 80, liever 1m 60 voor de oude kanaaltjes waar weinig geladen spitsen doorkomen. Succes. met groet .. Frank."

En de Picaro schrijft een dag later: "Hallo. Wat betreft het verschil tussen hoogte en kruiplijn: als we leeg zijn is het schip +/- 4,50 m hoog op het stuurhutdak, maar door de stuurhut te demonteren en ballast te zetten kunnen we onder bruggen van 3,50m door. In de meeste Franse kanalen is 3,50 m doorvaarthoogte de norm, al zijn er wel een paar bruggetjes wat aan de krappe kant omdat het waterpeil hier en daar verhoogd is om meer diepgang te krijgen. Op die bruggen hangen meestal wel borden of schippers hebben er waarschuwingen op gekliederd, dus die kunt u dan voorzichtig naderen om te kijken of u er onderdoor kunt met uw 3,50m hoogte (is dat met of zonder antennes, schijnwerpers en andere demontabele zaken?). In kanalen die niet volgens Freycinet-normen zijn aangepast, zoals het Canal du Nivernais, kunnen lagere bruggen voorkomen, en in het Canal de Bourgogne zit een extreem lage tunnel. We hebben een keer in een film gezien dat een passagiersschip hier ballast zette door een enorme rubberen zak op het roefdek met water te vullen dus... mogelijkheden genoeg. Waar u bij een aantal tunnels ook rekening mee moet houden is dat er soms geen geleiding aan de zijkanten zit, waardoor het schip te ver opzij zou kunnen schieten en de stuurhut of reling zo alsnog de tunnelwand kan raken. Bij ons zit het stuurhutdak (3,50 m hoog als we geladen zijn) ongeveer 1 meter binnen de huid en dat is geen enkel probleem. Een beruchte tunnel is die van Ham, net voorbij Givet, op de Maas, maar daar wil de sluismeester soms het waterpeil wel wat verlagen als er geen geladen vrachtschepen in de buurt zijn. Groetjes Picaro."

Wat een prachtig medium is dat Internet toch....

13 maart 2001 - hiswa - de dag van de boegschroef
De man van de Nedalo zegt: elektrisch. altijd elektrisch! Nou ja, zegt hij later, hydraulisch kan ook, maar dan nooit samen met de stuurinrichting. Onzin, zegt de man van de stand daar tegenover: ik zou altijd hydraulisch nemen, de vraag is alleen: neem je de F15 of de F20?
Ha van Da en Ha van Ma twijfelen mee: dat is inderdaad een lastige zaak. We zouden bij het kiezen tussen de F15 en de F20 graag een kopje koffie drinken, maar dat serveert de firma Ameq helaas niet.
Dus besluiten we een rondje te gaan lopen en andere standhouders lastig te vallen met quasi-intelligente vragen, die leiden tot het serveren van koffie. De kunst is: zeggen dat je er geen verstand van hebt, en dan toch een enigszins terzake doende vraag te stellen, onderhand de indruk wekkend dat je elk moment tot een grote aanschaf zou kunnen besluiten.
De boegschroefspecialisten blijken echter schaars, en niet scheutig met koffie. We vinden er nog eentje, die meteen eerlijk zegt dat je voor dit formaat niet bij hem moet zijn. Dus kopen we de koffie zelf, en passant ook waterkaarten van héél België, héél Frankrijk en - nooit te klein denken - héél Europa. De laatste kaart behelst de Donau tot aan de Bosporus - reisdoel voor lawezeggen 2007.
Bij de koffie wordt meteen de noodzaak tot boegschroef nog eens grondig doorgenomen. "Wij streven", zegt Ha van Da, "naar zero-stress." Dat is een wijs woord. Wij willen met een pink kunnen sturen, en aan dek slechts beschaafd converseren.
Teruggekomen doet de Ameq ons een "offer we can't refuse". Eerst voor een F20, maar als we even wat anders invullen op de computer kunnen we het ook met een F10, dus moet het de F15 worden.
Een dag later spreekt Ha van Da weer wijze woorden. "Laten we nou eerst maar eens dat ding een stukje kopen, dan eens een stukje varen, en dan nog eens door een ander een stukje laten berekenen wat voor boegschroef we nou moeten hebben. We are in no hurry at all."
Zero-stress. Voorlopig eerst maar eens op wintersport.

9 april 2001 - Wie zei daar zero-stress?
Het plan was: beetje skiën, veel studeren. De werkelijkheid werd: beetje skiën, veel luieren, héél weinig studeren - en dat dan nog onderbroken door competities in pingpongen en kaviaar-eten. Anderhalve week voor de examens sloeg de stress toe. Drie examens (VB1 + VBA + Mary Phony) op één dag! Hoeveel water staat er onder brug? Hoe reken je in godsnaam uit hoeveel de Rijzing in Harlingen is, als je weet dat het EK viel op 12 juli?
Van de eilanden werd een deskundige neef ingeveerboot, die ons de finer details van het navigeren wilde leren. KK + miswijzing = WK, als je dat nou maar onthoudt.
Twee dagen voor het examen vluchtte er één kandidaat naar de kombuis en haakte af. De andere twee lieten zich met een Frans Naerebout-achtige moed een hele zaterdag opsluiten in scharrige leslokalen en werden daar geconfronteerd met vragen van het type:
Stroomafwaarts varend op een rivier, niet zijnde de Geldersche Maas, komt u - met een flinke kegel - aan bij een ezelsbruggetje. Het is een half uur na het eerste kwartier, u vaart 100 graden dus het water kookt en op de brug staat een cardinaal, niet zijnde een occulte flikkernicht, met een zwarte en een rode bal. In zo'n geval:
    a. laat u een ruimende wind
    b. verdient u een zwarte ton
    c. verlangt u naar twee lange stoten
Eenmaal thuis gaan we antwoorden vergelijken. Eerste vraag, H1 zegt A., H2 zegt B. Tweede vraag: H1 zegt C, H2 zegt A. En zo gaat het maar door. Zonder het te zeggen, worden we allebei ongerust. H1 dacht: die H2 zal het wel goed hebben, maar ik kan toch niet alles fout hebben. En H2 dacht: ik heb het wel iets beter geleerd, maar hij kan toch ook niet alles fout hebben... Een half uur later kwamen we er ineens achter dat we andere versies van de opgaven hadden.
Grote opluchting. Later de antwoorden gecheckt bij http://www.knmv.nl en nog weer later bij http://www.rdr.nl. Nog meer opluchting: van de zes diploma's waarop we mikten, hebben we er denkelijk vijf!

Belangrijker nieuws. Het voorlopig koopcontract is getekend! Na een aangename avond met Chris werden er ferme handtekeningen gezet. Ja van Sa liet zich vertegenwoordigen door schilderij.