DROOM VAN 60 JAAR OUDE ZEEKAKKELOBBUS KOMT UIT

Over tradities, belevenissen en aankloten.
Het was eind augustus 2003 en de vorig jaar ingestelde familie-traditie van bij 60 jaar een weekendje rondvaren op het vaderlandse vocht, brak aan. Hans en ik hebben dat ooit in 2002 bedacht omdat we absoluut niet wisten wat we Willem (die bijna alles – behalve een bootje - al heel lang heeft) voor zijn 60-ste verjaardag kadoo zouden moeten doen. Toen kwamen we – zoals dat in de moderne marketing betaamt - uit op de ‘belevenis’. Een doorslaand succes, want de tocht met Hans’ zijn watertaxi van Blokzijl naar de Friese Meren en terug, was meer dan diep bevredigend. Het werkte uiterst stimulerend op het loskomen van nostalgische bespiegelingen over de Elfregische zeeverkennerij en wroette vele ontroerende herinneringen boven water over aan de samen door-gebrachte jeugd in en buiten het gezin. Kortom, de combinatie van gezamenlijk zwerven over de Hollandse waterwegen en onderdehand een beetje aankloten met eigenbereide consumpties (aangevuld met af en toe een etentje), was en is een unieke belevenis.
Deze keer werd dit natte verjaringsconcept nog verder feestelijk aangekleed door nu ook de mannelijke en aangetrouwde nazaten (Wim, Eric, Peter, Martijn) uit te nodigen dit nautische evenement met hun aanwezigheid op te luisteren. Deze uitgebreide bemanning werd mogelijk gemaakt doordat Hans zijn nieuwste zeekasteel, de bijna 80-jarige, decadent mooie slagkruiser Anita 2 voor dit nobele doel beschikbaar stelde.

Geen pikzwart negertje, wel een echte kombuis
Dus worstelden wij ons op Vrijdagmiddag 29-9 door het spitsuur in en rondom Amsterdam om bij de jachthaven in Zeeburg te geraken. Om een uur of zes waren we inmiddels met onze bagage aan boord en kon de grote pret beginnen. We voeren het Amsterdam-Rijnkanaal op in zuidelijke richting en verkenden onderhand in- en exterieur van de Anita 2. De grote DAF diesel in de buik van het schip geeft een zeer stabiel, vertrouwen-wekkend geluid en zittend in het riante stuurhuis heeft men meteen het gevoel hier een herensociëteit te zijn binnengetreden die de vergelijking met soortgelijke etablissementen riant kan doorstaan. Een groot stuurwiel, gezellig meepiepende schakels van de stuurketting, een telegraaf naar de machinekamer om voor en achteruit te commanderen zonder dat een pikzwart negertje in de duistere buik van het schip daarmee belast wordt en allerlei onbegrijpelijke metertjes achter de roerganger.
Vanuit de kajuit een waarlijk panoramisch overzicht van de omgeving, voornamelijk water en de onmisbare oevers om al dat golvende vocht bijeen te houden.
In het achterschip, via een trappetje naar beneden komt men in de kombuis, vorstelijk uitgerust met stromend drinkwater, gasplaat, koelkast en afvalbak. Onze hofmeester Wim jr. heeft er een stel kratten met een zo uitgebreid assortiment levensmiddelen geïnstalleerd, dat het eruit ziet alsof wij een expeditie naar een Arctisch continent gaan ondernemen, dus dat wordt doorconsumeren geblazen. Achter de kombuis bevindt zich het slaapvertrek van Hans en Marjolein, waar Hans nu geheel alleen geacht wordt het bed warm te houden, maar hij wordt daarbij geholpen door een laptop en een kleine bibliotheek aan lectuur.

vorige | volgende